Εβδόμη Φθίνοντος Ελαφηβολιώνος

Από την δύση του ηλίου της 6ης Απριλίου έως την δύση του ηλίου της 7ης Απριλίου

Δεκάς Γ

24. Εικοστή τετάρτη ημέρα της σελήνης
ΑΠΟ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΥΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Ἑλαφηβολιώνος ΚΔ΄ (24η)
ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΗΝ 9ος

Δεκαήμερο Γ΄, το Φθίνον
ΚΔ΄. Ἡ εἰκοστή τετάρτη, ἡ ἑβδόμη φθίνοντος, ἡ εἰκὰς τετάρτη

Γεγονότα

― ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΗΜΕΡΑ

Αναφορές Πηγές για την ημέρα

― ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΗΜΕΡΑ

Η Μνήμη του θανόντος πρέπει να «ζήσει», κατ΄εντολή της θεάς Αθηνάς, για πάντα, κατά τα πάτρια των Ελλήνων και όχι η πεποίθηση και προσμονή στην ανατολίζουσα μετεμψύχωση.

Στην Οδύσσεια (Ι 65) ο Οδυσσεύς δεν εγκαταλείπει την χώρα των Κικόνων αν δεν καλέσει τρεις φορές τους συντρόφους του που έχουν σκοτωθεί στη μάχη με τους Κίκονες•

― τρὶς ἕκαστον ἀῦσαι,οἳ θάνον ἐν πεδίῳ Κικόνων ὕπο δῃωθέντες.

«φωνάξαμε από τρεις φορές καθένα απ΄ τους δικούς μας,τους δύστυχους, που πέσανε απ΄ τους Κίκονες κομμένοι»

Τα πνεύματα σκιές και είδωλα στην νεαρή μνήμη πια, των νεκρών που σκοτώθηκαν σε αλλοδαπά μέρη πρέπει να κληθούν• όταν επιτευχθεί και γίνει σωστά θα ακολουθήσουν αυτόν που τις καλεί στη μακρινή τους Πατρίδα όπου ένας «άδειος» τάφος (Τύμβος) τους περιμένει . Τον Τύμβο Μνημηϊας τον κελεύει για πρώτη φορά η θεά Αθηνά στον Τηλέμαχο (Α 291)•

― νοστήσας δὴ ἔπειτα φίλην ἐς πατρίδα γαῖανσῆμά τέ οἱ χεῦαι καὶ ἐπὶ κτέρεα κτερεΐξαιπολλὰ

«γυρίζεις πίσω στα γλυκά λημέρια της πατρίδας,του στήνεις μνημείο λόφο χώματος (Τύμβο-σήμα [Ιλ. 419]) , νεκρικά πολλά του θέτεις δώρα».

Εδώ οι συγγενείς θα μνημονεύσουν τους δικούς τους ανθρώπους που χάθηκαν για εκείνους τους Έλληνες κατά τα πάτρια που πεθαίνουν σε αλλοδαπές χώρες εκτός αν καταφέρουν οι φίλοι του νεκρού να μεταφέρουν το σώμα του πίσω στην Πατρίδα.

Ο Μενέλαος θα ανεγείρει έναν άδειο τάφο Τύμβο μνημηϊας για τον Αγαμέμνονα στην Αίγυπτο (Δ584)

― χεῦ’ Ἀγαμέμνονι τύμβον, ἵν’ ἄ σ β ε σ τ ο ν κ λ έ ο ς εἴη.

«Τύμβο μνημηϊας του Αγαμέμνονα έστησα, να ζ ή σ ε ι η δ ό ξ α (του ονόματός) του».

Αυτό είναι το πάτριο καθήκον και εκτελείται κανονικά στον Όμηρο προς όφελος εκείνων που τα σώματά τους είναι αδύνατο να περισυλλεγούν και να θαφτούν με τον συνήθη τρόπο.

Το κάλεσμα των χαμένων νεκρών και η ανέγερση τέτοιων «κενών τάφων», προορίζονται να δέχονται οι νεκροί την αφοσίωση των συγγενών τους.

Ένα παλαιό έθος πεποίθησης για το αγαθό που επέζησε στην ομηρική πίστη• ο τύμβος πάνω στον τάφο των νεκρών και η ταφόπλακα διατηρούν την μνήμη και την φήμη του αιώνια στους ανθρώπους για να μην αγνοούν οι μελλοντικές γενεές το κλέος του.

Αυτό διασώζεται από το μνημείο που παρήγγειλε η ίδια η θεά Αθηνά στο έπος για τους ανθρώπους, προς τιμήν τους αλλά και από την ωδή του αοιδού.